ที่มา: Jonah Markowitz for The New York Times
ไวรัสระบาดกำลังระบาดไปทั่วทุกหนแห่ง แต่คุณอยู่กับบ้านไม่ได้ หากไม่มีบ้านให้อยู่
คนไร้บ้านอายุ 69 ปี อาศัยอยู่ในศูนย์พักพิงที่นิวยอร์ก วันหนึ่งมีรถพยาบาลมารับตัวเขาไปเพราะเขามีอาการโควิด-19 ผู้พักอาศัยคนอื่นที่ศูนย์พักพิงต่างโล่งใจ จนกระทั่งอาทิตย์ต่อมาคนไร้บ้านคนนี้ตรวจพบโควิด-19 และโรงพยาบาลให้เขากลับมาที่ศูนย์พักพิง
ที่ศูนย์ไร้บ้านอีกแห่ง ชายไร้บ้านคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า เขาห้ามคนไร้บ้านอีกคนที่อยู่ห่างออกไม่ไปกี่ฟุตให้หยุดไอไม่ได้
และที่ศูนย์ไร้บ้านอีกแห่ง คนไร้บ้านคนหนึ่งกล่าวว่า เขาเข้าไปคุยกับคนไร้บ้านอีกคนที่ไม่รักษาสุขอนามัยและไม่ล้างมือ และคนไร้บ้านคนนั้นก็กล่าวว่า “ก็ถ้าพระเจ้าอยากให้ฉันตาย ฉันก็จะตายๆไปซะ”
ในขณะที่คนส่วนใหญ่ในนิวยอร์กกักตัวอยู่บ้าน คนไร้บ้านกว่า 17,000 คนที่ไม่สามารถกักตัวได้กำลังเผชิญวิกฤติ พวกเขากักตัวไม่ได้และมักมีปัญหาสุขภาพติดตัวอยู่แล้ว คนไร้บ้านเหล่านี้อาศัยอยู่ในศูนย์พักพิงกว่า 100 แห่งทั่วนิวยอร์ก และในศูนย์พักพิงเหล่านี้ ผู้คนต้อง “นอนรวมกัน” เตียงในศูนย์พักพิงบางแห่งห่างกันในลักษณะที่ว่านอนจับมือกันก็ยังได้
และไวรัสก็ผลักให้ผู้คนต้องเข้ามาอยู่ในศูนย์พักพิง
นักโทษส่วนหนึ่งถูกปล่อยตัวเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดในเรือนจำ นี่ส่งผลให้นักโทษที่ออกมาแล้วไม่มีที่อยู่ต้องเข้ามาอยู่ในศูนย์พักพิง ไม่เพียงเท่านั้น ความช่วยเหลือทางสังคมในพื้นที่สาธารณะก็หายไป ไม่มีคนเดินถนนที่บริจาคเงินให้ขอทาน ห้องน้ำสาธารณะปิดตัวลง โรงครัวก็ปิดเพราะไม่มีอาหารและไม่มีอาสาสมัคร จำนวนคนไร้บ้านในศูนย์พักพิงพุ่งสูงในรอบทศวรรษ โดยปกติแล้วคนไร้บ้านในศูนย์พักพิงจะสูงขนาดนี้ก็เฉพาะในคืนที่หนาบเหน็บเท่านั้น
และตอนนี้มีคนในศูนย์พักพิง 371 คนที่ตรวจพบว่าติดเชื้อโควิด
ในขณะที่การป้องกันโดยสมบูรณ์แบบนั้นเป็นไปไม่ได้ แต่เมืองนิวยอร์กก็พยายามจะลดความเสี่ยงให้ได้ ตอนนี้เมืองนิวยอร์กได้เช่าโรงแรมที่ว่างเพราะไม่มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยว เพื่อใช้แยกตัวคนไร้บ้านที่มีอาการโควิด ตรวจพบว่าติด หรือมีความเสี่ยงว่าติด เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานายกเทศมนตรีเมืองนิวยอร์กประกาศว่าจะเช่าโรงแรมให้คนไร้บ้านในศูนย์พักพิงอีก 2,500 คนภายในสิ้นเดือนนี้ และเมืองนิวยอร์กก็ได้ซื้ออ่างล้างมือและห้องน้ำเคลื่อนที่ได้เพื่อนำไปติดตั้งตามท้องถนน เพื่อให้คนไร้บ้านที่ไม่ได้เข้าไปอยู่ในศูนย์พักพิงใช้
จำนวนคนในศูนย์พักพิงที่ติดโควิด-19 จริงๆแล้วอาจสูงกว่านี้อีก เพราะจำนวนที่เรารับรู้เป็นเพียงจำนวนคนที่ป่วยหนักจนถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลเท่านั้น เราไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วมีคนติดมากแค่ไหนกัน
จะอย่างไรก็ตามคนเปราะบางอย่างคนไร้บ้านซึ่งมีทรัพยากรในชีวิตไม่มาก ไม่มีบ้านอยู่ ไม่สามารถรักษาสุขอนามัยได้ ก็ต้องการการดูแลจากรัฐตามสิทธิที่คนทุกคนพึงมี และการป้องกันไว้ก่อนก็ย่อมดีกว่าวัวหายแล้วค่อยล้อมคอกเสมอ
ที่มา: NYtimes