สำนักงานกฎหมายและงบประมาณซานฟรานซิสโกจัดทำรายงานเกี่ยวกับการใช้จ่ายและความก้าวหน้าของโปรแกรมการสนับสนุนที่อยู่อาศัยระหว่างปี ค.ศ. 2010-2012 (พ.ศ. 2553-2555) ซึ่งมีคนไร้บ้านเข้าร่วม 1,818 คน
รายงานดังกล่าวพบว่า ในช่วงแรกนั้น ต้นทุนค่าใช้จ่ายทางการแพทย์และสาธารณประโยชน์เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากคนไร้บ้านมีสุขภาพที่ทรุดโทรมและไม่ได้รับการดูแลมาหลายปี แต่เมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ค่าใช้จ่ายเหล่านั้นตั้งแต่ปี ค.ศ. 2011-2015 (พ.ศ. 2554-2558) ก็ลดลงถึง 31.5 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือคิดเป็น 56 เปอร์เซ็นต์
ยกตัวอย่างเช่น ค่าใช้จ่ายในการคุมขัง ที่ลดลงจาก 1.6 ล้านเหรียญสหรัฐ เหลือ 580,000 เหรียญสหรัฐ หรือคือลดลง 64 เปอร์เซ็นต์
การเปลี่ยนแปลงนี้หมายถึงการหันเหไปยังการจัดการของรัฐและรัฐบาลกลาง มากกว่าการใช้ทรัพยากรของเมือง
ในภาพรวมแล้ว รายงานระบุว่าค่าใช้จ่ายของเมืองที่ใช้ไปกับการดูแลคนไร้บ้านนั้นเพิ่มขึ้น แต่นั่นก็เป็นผลจากข้อเท็จจริงที่ว่าเมืองได้บริการคนมากขึ้น และมีคนตามหาบริการเช่นนี้มากขึ้น
แต่อย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพของโครงการอย่าง housing first ที่ให้คนไร้บ้านได้เข้าสู่พักอาศัยเป็นอันดับแรกก่อนจะดูแลปัญหาอื่นๆ ต่อไปก็ยังคงปรากฏชัด
และเพราะคนไร้บ้านนั้นได้รับส่วนแบ่งที่มากที่สุดของทรัพยากรซึ่งสำรองไว้เฉพาะเรื่อง (อันนี้อาจจะบ้านเขานะครับ, แอดมิน) ดังนั้น ถ้าคนไร้บ้านสามารถเข้าถึงความต้องการพื้นฐาน ผู้เสียภาษีก็จะประหยัดเงินไปได้เป็นล้าน
“สิ่งที่ได้รู้จากรายงานก็คือเรากำลังจะต้องเผชิญกับต้นทุนที่มากขึ้น แต่มันก็เป็นตุ้นทุนที่ดีกว่า” เซเวอริน แคมป์เบล หนึ่งในผู้เขียนรายงานกล่าว “และสิ่งที่ผู้คนจะได้รับก็คือการดูแลที่ดีขึ้น”
ที่มา : THE HUFFINGTON POST