ในปี ค.ศ. 1993 ไซมอน โรว์ (Simon Rowe) เคยต้องกลายเป็นคนไร้บ้านประสบการณ์ครั้งนั้นทำให้เขาต้องอยู่อาศัยในรถ และนั่นกลายเป็นแรงบันดาลใจในการสร้าง “บัสนอน” (Sleepbus) เมื่อพบว่าผู้คนที่ไร้บ้านมากมายต้องอดทนกับอะไร ไม่ว่าจะเป็นอากาศที่เลวร้าย การคุกคาม รังแก กลั่นแกล้ง ถูกปล้นจี้ และอื่นๆ ที่เลวร้ายกว่านั้น”คนเราไม่ควรต้องอยู่แบบนั้น” โรว์ว่า
บัสนอนที่โรว์ออกแบบนั้นจะมีห้องส่วนตัวแบบแคปซูล (pod) ประมาณ 22 ที่แต่ละที่มีประตูเลื่อนปิดแบบล็อกได้ ภายในจะมีที่นอน หมอน ผ้าห่ม ล็อกเกอร์ส่วนตัว ที่ควบคุมแอร์และฮีตเตอร์ ที่วางของ ที่ชาร์จยูเอสบี และมีทีวี ทั้งนี้ยังสามารถปรับเปลี่ยนให้เข้ากับคนไร้บ้านที่มีครอบครัว โดยพ่อแม่สามารถควบคุมล็อกประตูของลูกได้และสมาชิกครอบครัวสามารถสื่อสารกันผ่านอินเตอร์คอม
โรว์บอกว่าทีวีมีส่วนสำคัญมาก เพราะจะช่วยเชื่อมผู้คนเข้ากับโลกที่หายไป
นอกจากนี้ ในรถยังออกแบบให้มีห้องน้ำ 2 ห้อง ที่เก็บของเพิ่มเติม มีแม้กระทั่งกรงสำหรับสัตว์เลี้ยง และมีคนดูแลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง
โรว์กำลังระดมทุนเพื่อให้บัสนอนต้นแบบคันแรกออกสู่ถนนในเดือนมิถุนายนปีนี้ (ค.ศ. 2016) เป้าหมายสูงสุดของเขาคือการมีรถแบบนี้ 300 คัน ให้บริการทั่วออสเตรเลียซึ่งจะสามารถจัดสรรที่นอนที่ปลอดภัยแบบส่งตรงถึงผู้ที่ต้องการได้ 8,030 ที่ต่อปี และจะมีรถบัสสำหรับอาบน้ำติดตามมาด้วย เพื่อผู้ใช้บริการได้สามารถทำความสะอาดตัวเอง
ที่มา : sciencealert.com, Jusnet – Just Society Network เครือข่ายวิชาการเพื่อสังคมเป็นธรรม