Paper

จากการนำเสนอข้อมูลทางสถิติว่าจำนวนคนไร้บ้านที่มีปัญหาสุขภาวะทางจิตมีจำนวนมาก อาจทำให้ประชาชนทั่วไปเข้าใจว่าโรคจิตเวชคือสาเหตุที่บุคคลกลายเป็นคนไร้บ้านแม้ว่าจะไม่ได้มีข้อมูลที่บ่งบอกว่าโรคจิตเวชเป็นสาเหตุของการเป็นคนไร้บ้านก็ตาม และยังทำให้ประชาชนเข้าใจไปอีกว่า คนไร้บ้านส่วนใหญ่มีโรคทางจิตเวช ความเข้าใจผิดเหล่านี้อาจนำไปสู่การมองการแก้ปัญหาคนไร้บ้านคือการแก้ที่ตัวบุคคลมากกว่าการแก้ที่ระบบโครงสร้างทางสังคม

รัฐบาลทั่วโลกต่างใช้นโยบาย “อยู่กับบ้าน” “แยกตัวเองจากผู้อื่น” “ระยะห่างทางสังคม” และ “ล้างมือ” เพื่อลดการระบาดของโรคและลดจำนวนผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรน่า นโยบายเหล่านี้วางอยู่บนสมมติฐานที่ว่าคนทุกคนมีบ้านอยู่และมีบริการสุขอนามัยที่เพียงพอ แต่สำหรับคนราว 800 ล้านคนทั่วโลกที่เป็นคนไร้บ้าน พวกเขาเข้าไม่ถึงสิ่งเหล่านี้

รายงานการประมาณการประชากรคนไร้บ้าน ภายใต้สถานการณ์การระ […]