The Lancet วารสารทางด้านการแพทย์ที่มีชื่อเสียง ได้รายงานผลการศึกษาของนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยเบอร์มิงแฮม ว่าการประกาศใช้กฎหมาย Homeless Reduction Act ของอังกฤษได้ทำให้หน่วยงานด้านสุขภาพของรัฐต้องมีบทบาทเชิงลุกในการป้องกันและสนับสนุนคนไร้บ้านในฐานะกลุ่มประชากรที่ได้รับผลกระทบจากความเหลื่อมล้ำทางสุขภาพมาอย่างยาวนาน
“การที่เราตัดสินใจเช่นนั้นเพราะเราอยากจะมาใช้ชีวิตของเราสักที ประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่ว่าจะเป็นที่วัดสวนแก้ว สันมหาพลก็ดี ศูนย์คนพิการ หรือการต้องไปเป็นขี้ข้าเขา มันไม่ได้ตอบโจทย์ให้ผมใช้ชีวิตอย่างอยู่ดีกินดี มีความมั่นคงแข็งแรงในชีวิตเลย ชีวิตที่ผ่านมามันแค่ชั่วคราว มันไม่ได้ตอบโจทย์ให้ผมว่า ผมจะอยู่ตรงนี้ตลอดชีวิต มีงานทำ มีรายได้มั่นคง มีที่อยู่อาศัย”
การไร้บ้านคือ ความลำบาก ความพิการคือ ความยาก แล้วถ้าเราพิการด้วยไร้บ้านด้วยล่ะ นั่นหมายถึง ความยากลำบากที่คูณสอง คงไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้วมีกี่คนที่จะยอมสู้กับโชคชะตาอันโหดร้ายเช่นนี้ หลายคนยอมจำนนต่อโชคชะตา แต่ไม่ใช่กับบุคคลนี้ ไม่ใช่กับชายที่ชื่อ นรินทร์ เอื้ออมรรัตน์ ผู้หยิ่งทระนง
สุรพงษ์ กองจันทึก เสนอให้รัฐสร้างสวัสดิการรักษาพยายาบาลตามหลักสิทธิมนุษยชน เพื่อแก้ปัญหาคนไทยที่มีปัญหาสถานะทางสิทธิเข้าถึงสิทธิขั้นพื้นฐาน เนื่องจากปัจจุบันรัฐให้สิทธิตามบัตรประชาชนทำให้คนไร้บัตรโดยเฉพาะกลุ่มคนชายขอบ เช่น คนไทยไร้บัตร คนไร้บ้าน กลุ่มชาติพันธุ์เข้าไม่ถึงสิทธิที่ควรได้รับ หากสร้างได้คนต่างชาติในสังคมก็จะเข้าถึงด้วย เพราะพวกเขาต่างร่วมจ่ายภาษีให้รัฐเช่นกัน
