รัฐบาลทั่วโลกต่างใช้นโยบาย “อยู่กับบ้าน” “แยกตัวเองจากผู้อื่น” “ระยะห่างทางสังคม” และ “ล้างมือ” เพื่อลดการระบาดของโรคและลดจำนวนผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรน่า นโยบายเหล่านี้วางอยู่บนสมมติฐานที่ว่าคนทุกคนมีบ้านอยู่และมีบริการสุขอนามัยที่เพียงพอ แต่สำหรับคนราว 800 ล้านคนทั่วโลกที่เป็นคนไร้บ้าน พวกเขาเข้าไม่ถึงสิ่งเหล่านี้
ขณะที่รัฐบาลทั่วโลกกำลังพึ่งพาการให้คนอยู่กับบ้านเพื่อป้องการระบาดของไวรัสโคโรน่าเกิดใหม่ รัฐบาลก็ต้องดำเนินมาตรการเร่งด่วนเพื่อป้องกันไม่ให้ใครก็ตามตกอยู่ในสภาวะไร้บ้าน และรับรองว่าผู้คนที่ไม่มีที่อยู่อาศัยจะสามารถเข้าถึงที่อยู่อาศัยที่เพียงพอได้ ผู้เชี่ยวชาญสหประชาชาติกล่าว
รายงานการประมาณการประชากรคนไร้บ้าน ภายใต้สถานการณ์การระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) “คนไร้บ้านมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 30% และปัจจัยที่ทำให้คนไร้บ้านเพิ่มสูงขึ้นเกิดจากภาวะการว่างงานและการเข้าไม่ถึงที่อยู่อาศัย หลังพ้นโควิด” จากสถานการณ์การระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ที่เรากำลังเผชิญอยู่นั้น ได้สร้างความสูญเสียอันร้ายแรงต่อชีวิต สุขภาพ ตลอดจนเศรษฐกิจทั่วโลก ประเทศไทยเองก็กำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก สิ่งที่เราไม่อยากเห็นที่สุด คือ สถานการณ์ดังกล่าว ทำให้เกิดคนไร้บ้านหน้าใหม่ (New Homeless) ในสังคมเพิ่มขึ้น รายงานเรื่อง “การประมาณการประชากรคนไร้บ้าน ภายใต้สถานการณ์การระบาดของไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19)” ฉบับนี้ ผศ.ดร.พีระ ตั้งธรรมรักษ์ และ ณัฎฐ์ศุภณ ดำชื่น นักวิจัยภายใต้แผนงานพัฒนาองค์ความรู้ฯ คนไร้บ้าน สสส. ได้นำเสนอการประมาณการจำนวนคนไร้บ้านในกรุงเทพมหานครหลังเกิดสถานการณ์การระบาดของ COVID-19 ผู้วิจัยได้ใช้แบบจำลองเศรษฐมิติที่พัฒนามาพยากรณ์ (Estimate) ซึ่งอ้างอิงภาวะเศรษฐกิจจากการพยากรณ์เศรษฐกิจของหน่วยงานต่าง ๆ ในปี 2563 ได้แก่ ธนาคารแห่งประเทศไทย (Bank of Thailand) ธนาคารโลก (World Bank) และ ศูนย์วิจัยเศรษฐกิจและธุรกิจ […]
ไตรมาสแรกของปีเหมือนจะไม่ใจดีกับใครเท่าไหร่นัก ยิ่งเมื่อสถานการณ์ไวรัสสายพันธุ์โควิด-19 ระบาด ทุกอย่างก็กลายเป็นเหมือนโดมิโนล้มกระทบกันถ้วนหน้า คนกลุ่มแรกที่ได้รับผลกระทบจากโรคระบาดนี้หนีไม่พ้นแรงงานนอกระบบและแรงงานรายวัน ซึ่งนั่นหมายรวมถึงคนไร้บ้านที่พึ่งพางานรายวันเป็นส่วนมาก ที่สำคัญคือเมื่อหลายภาคส่วนรณรงค์การเว้นระยะห่างทางสังคม การเข้าถึงอาหาร น้ำดื่ม และแหล่งพักพิงก็ยิ่งเป็นเรื่องยาก
ท่ามกลางสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด 19 คนไร้บ้านคือกลุ่มที่ต้องเผชิญความเสี่ยงจากไวรัสเช่นเดียวกัน แต่พวกเขากลับไม่สามารถรับมือกับมันได้มากเทียบเท่ากับคนทั่วไป …เราเผชิญไวรัสเท่ากัน แต่ป้องกันได้ไม่เท่ากัน
คนไร้บ้านและผู้มีรายได้น้อยที่อยู่ในที่อยู่อาศัยซึ่งไม่มั่นคงมักอยู่ร่วมกันอย่างแออัด บ้างตั้งแคมป์อยู่รวมกันในที่สาธารณะ บ้างอยู่ในเต็นท์ บ้างอยู่ในกระโจม บ้างก็อยู่ในรถ หรือบางส่วนอาศัยอยู่ในศูนย์พักพิงคนไร้บ้าน และปัญหาที่ที่อยู่อาศัยเหล่านี้มีร่วมกันคือ “ห้องน้ำไม่เพียงพอ”
