ในช่วงการแพร่ระบาดของ COVID-19 ล้วนเป็นช่วงเวลาที่สร้างความเปราะบางสำหรับคนทุกกลุ่ม คนไร้บ้านที่เป็น LGBTQ+ ก็เป็นอีกกลุ่มที่ยิ่งถูกทำให้เปราะบางมากยิ่งขึ้น เพราะพวกเขาไม่ได้แค่เป็นคนไร้บ้าน แต่พวกเขายังคงถูกกดขี่อัตลักษณ์ทางเพศจากสังคมอีกด้วย
รัฐบาลทั่วโลกต่างใช้นโยบาย “อยู่กับบ้าน” “แยกตัวเองจากผู้อื่น” “ระยะห่างทางสังคม” และ “ล้างมือ” เพื่อลดการระบาดของโรคและลดจำนวนผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรน่า นโยบายเหล่านี้วางอยู่บนสมมติฐานที่ว่าคนทุกคนมีบ้านอยู่และมีบริการสุขอนามัยที่เพียงพอ แต่สำหรับคนราว 800 ล้านคนทั่วโลกที่เป็นคนไร้บ้าน พวกเขาเข้าไม่ถึงสิ่งเหล่านี้
ขณะที่รัฐบาลทั่วโลกกำลังพึ่งพาการให้คนอยู่กับบ้านเพื่อป้องการระบาดของไวรัสโคโรน่าเกิดใหม่ รัฐบาลก็ต้องดำเนินมาตรการเร่งด่วนเพื่อป้องกันไม่ให้ใครก็ตามตกอยู่ในสภาวะไร้บ้าน และรับรองว่าผู้คนที่ไม่มีที่อยู่อาศัยจะสามารถเข้าถึงที่อยู่อาศัยที่เพียงพอได้ ผู้เชี่ยวชาญสหประชาชาติกล่าว
รายงานการประมาณการประชากรคนไร้บ้าน ภายใต้สถานการณ์การระ […]
ไตรมาสแรกของปีเหมือนจะไม่ใจดีกับใครเท่าไหร่นัก ยิ่งเมื่อสถานการณ์ไวรัสสายพันธุ์โควิด-19 ระบาด ทุกอย่างก็กลายเป็นเหมือนโดมิโนล้มกระทบกันถ้วนหน้า คนกลุ่มแรกที่ได้รับผลกระทบจากโรคระบาดนี้หนีไม่พ้นแรงงานนอกระบบและแรงงานรายวัน ซึ่งนั่นหมายรวมถึงคนไร้บ้านที่พึ่งพางานรายวันเป็นส่วนมาก ที่สำคัญคือเมื่อหลายภาคส่วนรณรงค์การเว้นระยะห่างทางสังคม การเข้าถึงอาหาร น้ำดื่ม และแหล่งพักพิงก็ยิ่งเป็นเรื่องยาก
ท่ามกลางสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด 19 คนไร้บ้านคือกลุ่มที่ต้องเผชิญความเสี่ยงจากไวรัสเช่นเดียวกัน แต่พวกเขากลับไม่สามารถรับมือกับมันได้มากเทียบเท่ากับคนทั่วไป …เราเผชิญไวรัสเท่ากัน แต่ป้องกันได้ไม่เท่ากัน
คนไร้บ้านและผู้มีรายได้น้อยที่อยู่ในที่อยู่อาศัยซึ่งไม่มั่นคงมักอยู่ร่วมกันอย่างแออัด บ้างตั้งแคมป์อยู่รวมกันในที่สาธารณะ บ้างอยู่ในเต็นท์ บ้างอยู่ในกระโจม บ้างก็อยู่ในรถ หรือบางส่วนอาศัยอยู่ในศูนย์พักพิงคนไร้บ้าน และปัญหาที่ที่อยู่อาศัยเหล่านี้มีร่วมกันคือ “ห้องน้ำไม่เพียงพอ”
นับตั้งแต่ปี 2010 เป็นต้นมา จำนวนคนไร้บ้านในลอนดอนพุ่งสูงขึ้นถึงสามเท่าตัว นี่คือปรากฏการณ์ที่พบเห็นได้ในประเทศร่ำรวยหลายประเทศ จำนวนคนไร้บ้านในแทบทุกประเทศทั่วยุโรปกำลังทวีจำนวนมากขึ้น ส่วนในประเทศอเมริกานั้น แม้จำนวนคนไร้บ้านโดยรวมทั้งประเทศจะลดลงแต่ในเมืองที่ร่ำรวยกลับมีจำนวนคนไร้บ้านเพิ่มขึ้น มีคนไร้บ้านนอนอยู่ในที่สาธารณะในซาน ฟรานซิสโกถึง 5,000 คน และจำนวนนี้นับว่าเป็นจำนวนคนไร้บ้านที่เพิ่มขึ้นมาร้อยละ 19 ในเวลาเพียงสองปีที่ผ่านมา
จำนวนคนไร้บ้านในเมืองนิวยอร์กพุ่งสูงที่สุดเท่าที่เคยมีมา ณ ขณะนี้มีคนไร้บ้านกว่า 79,000 คนอาศัยอยู่ทั้งในศูนย์พักพิงและบนท้องถนน จำนวนคนไร้บ้านที่ว่ามาเพิ่มขึ้นมาจาก 64,000 คน หลังนายกเทศมนตรีนิวยอร์ก บิล เดอ บลาซิโอ เข้ามาดำรงตำแหน่ง นายกเทศมนตรีถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักต่อความล้มเหลวในการจัดการกับสภาวะไร้บ้าน เจ้าหน้าที่เมืองนิวยอร์กจึงตกลงกันผลักดันร่างกฎหมายเพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว
ภาพวาดเรือลำเล็กโลดแล่นกลางพายุในมหาสมุทรดูจะสะท้อนชีวิตของไคล์ฟ ดาลริมเพิล จิตรกรคนไร้บ้านผู้เสียชีวิตบนท้องถนนในวัย 52 ปี ด้านหลังภาพวาดสวยสดงดงามดังกล่าว เขาลงลายมือไว้ว่า “คนไร้บ้านแมนเชสเตอร์ 12/12/2016”
สำนักข่าว TODAY ได้เปิดเผยงานวิจัยชิ้นแรกของสิงคโปร์ที่มีการนับจำนวนคนไร้บ้านในประเทศ งานวิจัยชิ้นดังกล่าวสะท้อนให้เห็นทั้งปัญหาและความซับซ้อนของประเด็นคนไร้บ้าน รวมทั้งตีตกความเข้าใจผิดที่เรามักมีต่อคนไร้บ้านด้วย
กลุ่มคนที่เปราะบางมากอย่างกลุ่มคนผิวสีหรือคนรายได้น้อย มีความเสี่ยงสูงที่สุดเมื่อเกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ เพราะไม่มีทรัพยากรในการเคลื่อนย้ายที่อยู่ก่อนจะเกิดภัยพิบัติ และไม่มีทรัพยากรมาสร้างที่อยู่อาศัยใหม่หลังจากภัยพิบัติเกิดขึ้น ภัยพิบัติทางธรรมชาติและการเข้าถึงที่อยู่อาศัยจึงเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกัน และต้องได้รับการแก้ไขไปพร้อม ๆ กัน
