ทั้งๆที่สุขอนามัยเป็นปัจจัยสำคัญในการดูแลตนเองและป้องกันไม่ให้ติดเชื้อโควิด-19 คนไร้บ้านในลอสแอนเจลลิสกลับต้องพึ่งพาห้องน้ำเคลื่อนที่มากขึ้นเรื่อยๆ คำสั่งปิดธุรกิจและสถานที่สาธารณะซึ่งรวมถึงห้องน้ำสาธารณะด้วย ทำให้คนไร้บ้านหาห้องน้ำได้ยากขึ้น ชีวิตที่สุขอนามัยเป็นความหรูหราเกินเอื้อมอยู่แล้ว ยิ่งเกินเอื้อมขึ้นไปอีก
แผนปฏิบัติการระดับชาติของอังกฤษจะเปลี่ยนโรงแรมให้กลายเป็นที่พักของคนไร้บ้าน เพื่อรับมือกับการแพร่ระบาดของโควิด 19 ความพยายามที่จะดูแลและปกป้องคนไร้บ้านเช่นนี้หมายความว่ารัฐต้องหาห้องว่างกว่า 45,000 ห้อง เพื่อมารองรับประชากรคนไร้บ้าน โดยรัฐจะใช้งบประมาณที่จัดสรรไว้เพื่อจัดการกับโคโรน่าไวรัสมาจ่ายค่าที่พัก
ในขณะที่เจ้าหน้าที่เร่งเร้าให้ผู้คนอยู่ในบ้านและหลีกเลี่ยงสัมผัสทางกายเพื่อชะลอการแพร่เชื้อโควิด 19 คนไร้บ้านในศูนย์พักพิงเล่าว่าพวกเขายังอาศัยอยู่ในศูนย์พักที่คนไร้บ้านนอนเรียงกันเป็นตับ ในระยะห่างกันไม่กี่สิบเซ็นติเมตร หากใครคนหนึ่งเป็นไข้ ทุกคนก็จะติดกันหมด คนไร้บ้านในศูนย์พักพิงติดเชื้อกันแค่จากไข้หวัดธรรมดาอยู่แล้ว
ท่ามกลางสถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด 19 คนไร้บ้านคือกลุ่มที่ต้องเผชิญความเสี่ยงจากไวรัสเช่นเดียวกัน แต่พวกเขากลับไม่สามารถรับมือกับมันได้มากเทียบเท่ากับคนทั่วไป …เราเผชิญไวรัสเท่ากัน แต่ป้องกันได้ไม่เท่ากัน
คนไร้บ้านและผู้มีรายได้น้อยที่อยู่ในที่อยู่อาศัยซึ่งไม่มั่นคงมักอยู่ร่วมกันอย่างแออัด บ้างตั้งแคมป์อยู่รวมกันในที่สาธารณะ บ้างอยู่ในเต็นท์ บ้างอยู่ในกระโจม บ้างก็อยู่ในรถ หรือบางส่วนอาศัยอยู่ในศูนย์พักพิงคนไร้บ้าน และปัญหาที่ที่อยู่อาศัยเหล่านี้มีร่วมกันคือ “ห้องน้ำไม่เพียงพอ”
ปัญหาที่อยู่อาศัยเป็นปัญหาของประชากรทุกคน และเราต้องไม่ลืมคำนึงถึงประชากรกลุ่มเปราะบางอย่างคนจนเมืองหรือคนหาเช้ากินค่ำ ผู้ซึ่งได้รับผลกระทบจากการที่ราคาที่อยู่อาศัยมีอัตราสูงด้วยเช่นกัน นี่เป็นปัญหาใหญ่ต่อชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขาอย่างมาก
